محرم الحرام

نویسنده: حیات علیزاده

حسین(ع) را بشناسیمدیروز دوباره همه جا مزین شد به پارچه ی سیاهی که روش نوشته یا ثارالله...
همه سیاه پوش شدند، آخر عزای امام حسین است...
همانی که عدالت میخواست، همانی که زیر بار ظلم نمیرفت، همانی که از همه چیز گذشت تا به خدا برسد و چهره ای دروغ و نیرنگ را با خونش رنگین و روشن کند... همانی که... ولی نمیدانم چرا اینجا هیچکس درست درک نمیکند این چیزها را!
شاید اشکال از فرستنده ها و گیرندها است! آخر هنوزهم رشوه میگیرند! هنوزهم بازار غیبت و تهمت و کلاه زنی گرم گرم است...
هنوزهم وقتی میخواهند هیئتی را برگزار کنند میگویند: بگذار غذا هم بدهیم شاید شلوغ تر شد! بدمان می آید از سیاه پوشیدنی که در کنارش همه ی این گناهها هم انجام صورت میگیرد... من نمیخواهم اینگونه به فکر امام حسین باشم و از او یاد کنم.

خدایا! کمک کن همانی باشیم که تو دوست داری. کمک کن پیشوایان و قهرمانانی راه بشریت را درست و آنگونه که هست بشناسیم، نه آنگونه که ما تظاهر میکنیم و به نفع شخصی خود میبینیم. کمک کن ذره ای از ادعاهای مسلمانی مان به واقعیت بپیوندد...

با عرض سلام و خسته نباشید خدمت یکایک عزیزان عضو این گروپ، امیدواریم در هرجا و هر مکان این کره ای خاکی که هستید شاد، سلامت و کامگار باشید.
ضمناً با فرارسیدن ماه محرم الحرام، مدیران این گروپ حلول این مـــــاه پر عظمت و شکوهمند (ماه پیروزی خون بر شمشیر) را خدمت همه ای آزادگان، عدالت خواهان و پیرو مکتب حق و عدالت که با خونفشانی و جان نثاری حضرت سرور آزدگان و 72 تن شهدا دشت کربلا ریشه گرفت و راهی شد برای قدعلم کردن علیه ظلم و استبداد ظالمان و خون آشامان زمان، از صمیم قلوب مان تسلیت و تهنیت عرض میداریم.
به امید آنروزی که تنها شعار ما حسینی نباشد بلکه اعمال و کردار ما هم حسینگونه باشد و دستان وحشیان و استبدادگران زمان خود را قطع کنیم و با وحدت و یکپارچگی برای احقاق حقوق تلف شده ی خویش بپا خیزیم.

در عجبم از مردمانی که خود زیر شلاق ظلم و ستم زندگی می کنند و بر حسین می گریند که
آزادانه زیست و آزادانه شهید شد. "علی شریعتی"

منتخب زیبایی از کتاب حماسه حسینی:
ما باید شخصیت حسین بن علی (علیهماالسلام) را که برای ما یک شخصیت انسانی است بشناسیم. این مرد که ما هر سال به نام او وقتها صرف میکنیم، پولها خرج میکنیم، روزها تعطیل میکنیم، باید خصوصیاتش برای ما شناخته شود. و از جمله خصوصیات او همین است که آیا حسین علیهالسلام یک شخصیت حماسی هست یا نه؟ آیا ما باید با وجود حسین (ع) و سرگذشت او یک احساس حماسی داشته باشیم، یا یک احساس تراژدی، مصیبت، رثا و نفلهشدن؟
حسین (ع) یک شخصیت حماسی است اما نه آنطور که مولانا جلالالدین بلخی یک شخصیت حماسی است و نه آنطور که رستم در شاهنامه ی افسانوی فردوسی یک شخصیت حماسی است. شخصیت حسین (ع) حماسه انسانیت و بشریت است نه حماسه قومیت. سخن حسین (ع)، عمل حسین (ع)، حادثه حسین (ع)، روح حسین (ع)، همه چیز حسین (ع) هیجان است، تحریک است، درس است، القاء نیروست، اما چطور القاء نیروئی؟ چطور درسی؟ آیا از آن جهت که مثلا به یک قوم بخصوص منتسب است؟! یا از آن جهت که شرقی است؟ یا از آن جهت که مثلا عرب است و غیر عرب نیست؟! یا به قول بعضی از ایرانیها از آن جهت که مثلا زنش ایرانی است؟! ویا به آن دلیل که حسین (ع) امام سوم شعیان است؟! اساساً در وجود حسین (ع) یک چنین حماسههائی نمیتواند وجود داشته باشد و علت شناخته نشدن حسین (ع) هم همین است. چون حماسه او بالاتر و مافوق اینگونه حماسههاست، کمتر افراد میتوانند او را بشناسند.

مردی‌ به‌ حضرتش‌ گفت‌: یا ابْن‌ رسول‌ الله‌، من‌ شیعه‌ شما هستم‌! حضرت‌ فرمود: ای‌ مرد از خدا بترس‌ و ادعا مکن‌ چیزی‌ را که‌ خداوند تکذیب‌ نماید و بر ادعایت‌ گناهکارت‌ شمارد. شیعیان‌ ما کسانی‌ خواهند بود که‌ قلبشان‌ پاکیزه‌ از غل‌ و غش‌ و خیانت‌ باشد، لکن‌ تو می ‌توانی‌ ادعا کنی‌ که‌ از علاقه‌مندان‌ و دوستداران‌ ما هستی.‌